Zgodnie z ustaleniami m.in. Arystotelesa i św. Tomasza człowiek jest naturą społeczną, czyli posiadającą naturalną zdolność i potrzebę wchodzenia w relacje z innymi przedstawicielami o tej naturze, z innymi ludźmi. Wbrew twierdzeniom Hobbesa, które legły u podstaw współczesnych politologicznych ujęć natury ludzkiej, człowiek człowiekowi nie jest wilkiem, lecz potencjalnym przyjacielem.
Przyjaźń międzyludzka, jej podstawy, zasady, pryncypia, ale także warunki jej prawidłowego rozwoju, jej rodzaje omawia dr Izabella Andrzejuk, analizując komentarz św. Tomasza do Etyki Nikomachejskiej Arystotelesa.
Dzieło pozwala więc czytelnikowi poznać i zrozumieć zagadnienie przyjaźni, skonfrontować swą wiedzę o tym „fenomenie” z ujęciami klasyków filozofii, którzy analizą tego rodzaju kwestii zajmowali się zawodowo, a także poznać ich poglądy na temat przyjaźni, zrozumieć, na czym polegała różnica między Arystotelesem a jego chrześcijańskim kontynuatorem, św. Tomaszem z Akwinu.