Krótki okres pierwszej, spontanicznej „Solidarności” nie powinien zostać zapomniany. Warto sobie przypomnieć ówczesne wydarzenia i związane z nimi nadzieje. Warto skonfrontować ówczesną wiarę z obecnym stanem ogólnej bierności, rezygnacji i apatii. Warto w tym cele sięgnąć po książkę napisaną nie przez działacza którejś ze stron — ówczesnej władzy lub opozycji — lecz przez zwykłego człowieka, bardziej świadka niż twórcę dziejów.